اساتید من در مشهد عبارت بودند از: حجج الاسلام و آیات عظام ادیب نیشابوری (در صرف، نحو، معانى، بیان و بدیع)، حاج سیّد مدرّسی (در اصول و فقه)، حاج شیخ هاشم قزوینی (در سطوح عالی)، سيّد محمد هادي ميلانى، حاجميرزا جواد تهرانى، و حاج آقا مروارید (در خارج فقه و اصول) و مرحوم شیخ كاظمدامغانى.
فلسفه و عرفان را از محضر عارف فرزانه، حاج میرزا جواد آقا تهرانی فرا گرفتم و به دلیل توجّه وی به این جانب، افتخار همكاری در گردآوری كتاب عارف وصوفی چه میگویند ـ از آثار ارزشمند ایشان ـ نصیبم شد.
جلسه درس فقیه وارسته و عالم عارف، مرحوم حاج آقا مجتبی قزوینی از دیگر منابع فیض بخشی بود كه از آن بهره مند شدم.
در این ایّام، توفیقی دست داد تا از نعمت وجود دوستانی گران مایه بهرهمند شوم كه عبارتاند از: آقايان حاج علي مروى، حاج شیخ ابوالقاسم صرّافزاده، حاج شیخ عبدالجواد غرویان، امام جمعه نيشابور و عضو مجلس خبرگان رهبرى، حاج علی اكبر علی زاده، امام جماعت حرم مطهّر حضرت امام(ره)، حاج مسلم حائرى، شیخ غلامرضا رادمرد، حاج آقا عطايى، امام جمعه طرقبه و آيه اللّه معصومى، امام جمعه تربت حيدريه و عضو مجلس خبرگان رهبرى.
گرچه از محضر بسياري از اساتید بزرگوار بهره بردم، ولی آنچه در شكل گیری علمی و اخلاقی من تأثیر عمدهای داشت، استاد حاج میرزا جواد آقای تهرانی بود. او از مصادیق «من یذكركم اللّه رؤیته» به شمار مىرفت و دیدن ايشان مرا به خدا توجّه مىداد. گفتارش در قلبم نقش ميبست و اخلاق و رفتارش به شدّت مرا تحت تأثير قرار مىداد. تواضع فوقالعادّهاش حیرتانگيز بود و نسبت به دنيا و موقعيّتهاي دنيوي بىاعتنا و زهد را پیشه خود كرده بود. او دایمالحضور بود و همواره خودرا در محضرخداوند متعال مىدید.به منظور آشنایی با روح توكّل و وثوق ایشان به خداوند، خاطره ای از او نقل میكنم: در آن زمان طلاّ ب، در تنگنای مالی و معیشتی به سر میبردند. من نیز این گونه بودم و پس از ازدواج مشكلاتم، بیشترشد.
منبع : دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری
آیت الله مجتهد مهمان نواز امام ,الله ,خبرگان ,جمعه ,جواد ,مجلس ,مجلس خبرگان ,امام جمعه ,مهمان نواز ,میرزا جواد منبع
درباره این سایت